U bent hier

"Het was snikheet, het zweet droop van onze gezichten. We waren op het nieuwjaarsfeest van de partnerschool en genoten van een traditionele dans. Ik merkte op hoe belangrijk de handen zijn, de voeten. Hun bewegingen vertelden heel der verhalen. En dan plots een kantelmoment. Khmer Pop lokte alle kinderen het podium op om te dansen. En ik dacht: dít moment wil ik meenemen."

Rode draad

"Tijdens mijn bezoek aan de Cambodjaanse partnerschool ervaarde ik vanop de eerste rij hoe krachtig gebaren in Cambodja zijn. Ze gebruiken hun lichaam op een heel symbolische manier in hun traditionele dansen om een verhaal te vertellen."

 

"Die dansstijl, met al haar gevoeligheden, nam ik terug mee naar mijn eigen klas. Ik wilde mijn leerlingen laten ervaren hoe dans kan gebruikt worden om uiting te geven aan cultuur. Wij kennen die gevoeligheid voor handelingen minder. Meer nog: sommige van onze dagdagelijkse handelingen worden in Cambodja zelfs beschouwd als onbeleefd of ongepast. Die cultuurclash tussen hoe wij bewegen en vertellen en hoe zij bewegen en vertellen wilde ik overbrengen op mijn leerlingen via een dans. Dat verbreedt hun leefwereld."

 

"Ik gebruik de scholenband met Cambodja in mijn lessen als rode draad om de leerlingen te leren openstaan voor het anders-zijn. Dat valt perfect binnen mijn leerdoelen: ‘ik en de ander’, ‘ik en de wereld’, ‘culturele vorming’, ‘rechten van het kind’. Ik integreer Cambodja in mijn lesactiviteiten om hun interculturele competenties aan te wakkeren. Zo leer ik mijn leerlingen groeten in het Khmer. Als onze Cambodjaanse collega’s hier op bezoek zijn, kunnen ze dat in de praktijk brengen. Dan voelen onze bezoekers zich extra welkom."

Ik gebruik de scholenband om de leerlingen te leren openstaan voor het anders-zijn
Inge Giezek, leerkracht moraal

Dansen op Stromae

"Elke leerling, van 6 tot 12 jaar, krijgt de smaak te pakken van de scholenband in mijn les. Vorig jaar hebben we een Skypegesprek georganiseerd, met de hulp van een tolkende leerkracht daar die Engels sprak. Zo konden de Belgische en Cambodjaanse leerlingen met elkaar communiceren, van kind tot kind. Een afstand van tienduizend kilometer was zo overbrugd. Ze zongen voor elkaar en leerden elkaar woorden aan in het Khmer of het Nederlands. Groot applaus volgde elke keer hun tegenhangers een woord juist uitspraken!"

 

"We maken in mijn les ook zelfportretten met berichtjes in het Engels om ons voor te stellen, en sturen die op. De Cambodjaanse leerlingen hebben die tekeningen aan hun klasmuur gehangen. Op onze gemeenschappelijke facebookpagina posten we filmpjes, over Belgische tafelmanieren bijvoorbeeld. Onze Cambodjaanse collega’s gaan dat in hun lessen uittesten, en op hun beurt iets maken. Dat is minder evident, iedereen doet wat mogelijk en haalbaar is met de middelen die er zijn. En net zoals wij een Cambodjaanse week of dag organiseren, organiseren zij aan hun kant van de wereld een Belgische dag. Ze bakken wafels en frieten en dansen op Stromae."

 

"Verschillende scholenbandenactiviteiten vragen verschillende niveaus van tijdsinvestering. Vooraleer je leerlingen weg zijn met een traditionele dans, ben je in totaal zo’n tien uur bezig: de voorbereiding thuis, het aanleren aan de kinderen, en het inoefenen. Maar er zijn andere activiteiten die even waardevol zijn, maar minder tijd en energie vergen, zoals filmpjes, tekeningen, en liedjes maken voor de Cambodjaanse leerlingen."

 

"Mijn les schept natuurlijk een dankbare context om de activiteiten uit te voeren. Maar mijn collega’s doen ook hun best. Een leerkracht deed bijvoorbeeld iets met Khmercijfers in de les wiskunde. De scholenband komt ook aan bod in taallessen, of lessen wereldoriëntatie. Een gouden tip aan alle leerkrachten die terecht geprikkeld worden om een scholenband aan te gaan: omring jezelf met like minded collega’s en vorm een sterk team."

De scholenband is een middel tegen onverschilligheid
Inge Giezek, leerkracht moraal

Linken leggen

"De scholenband is een middel tegen onverschilligheid. De leerlingen zijn dankzij onze activiteiten binnen het Scholenbandenprogramma erg begaan met alles wat Cambodjaans is, ook in hun persoonlijk leven. Ze praten er zo vaak over thuis, dat sommige ouders hen beloofd hebben om eens op vakantie te gaan naar Cambodja!"

 

"Als ze iets horen of zien op het nieuws over Cambodja, worden ze geprikkeld en letten ze beter op. Het maakt hen wakker, en dan beginnen ze in de les over wat ze geleerd hebben. Dat is een eerste stap tegen onverschilligheid, want daardoor krijgen ze ook interesse voor wat er gebeurt in de rest van de wereld. Ze leren linken leggen met de eigen leefomgeving. Als we praten over de gruwelijke geschiedenis van Cambodja onder Pol Pot, kan ik in dezelfde les met hen in discussie gaan over de Tweede Wereldoorlog en de genocide op de Joodse bevolking, of over de wat er nu gaande is in Syrië."

 

"Door de scholenband leven ze mee met anderen die ze nooit ontmoet hebben en denken ze na over wat ze voor die mensen kunnen doen of kunnen betekenen. Ze willen een verschil maken."