Ik ben Kay Minne, 21 jaar, en ben in 2014 voor drie maanden naar Zimbabwe geweest. Ik hou van het buitenland, maar vooral van nieuwe ervaringen, avontuur, nieuwe mensen leren kennen,… daarom duurde het ook niet lang voor ik besliste om mijn stage in het buitenland te doen.
Ik verbleef samen met een andere Belgische studente in de hoofdstad, Harare. Onze stageplaats was een halfuur rijden van de hoofdstad. Ik liep stage bij Mavambo Trust. Dit is een organisatie die kinderen, die te weinig/geen geld hebben, financieel bij staan. Ze betalen uniformen, schoolboeken, schoolgeld, medicijnen,… Bij Mavambo hebben ze een schooltje voor 48 kinderen.
Ik ben in mijn 3e jaar van de richting 'Pedagogie van het Jonge Kind' naar Zimbabwe gegaan en ben vooral pedagogisch coach geweest in Zimbabwe. Dit houdt in dat ik de ontwikkeling van de kinderen moest bevorderen, ouders hierbij betrekken en het team coachen. Hierbij wordt rekening gehouden met diversiteit.
Mijn takenpakket op Mavambo bestond vooral uit activiteiten organiseren voor de kinderen in de namiddag, observeren van de kinderen in de klas, huisbezoeken doen en workshops organiseren, geven of mee volgen. Ik voelde me al snel thuis op mijn stageplaats. Dit kwam omdat er veel stagiairs van Zimbabwe rondlopen, ongeveer dezelfde leeftijd hebben en je direct betrekken.
Het contact met de kinderen liep in het begin wat moeizaam, omdat het het eerste jaar is dat ze Engels krijgen. De kinderen zijn tussen de 8 en de 12 jaar en krijgen in één jaar een snel cursus Engels, Shona en wiskunde. Shona is één van de talen in Zimbabwe. Ndebele is de tweede taal. Ik sprak vaak Engels met de kinderen terwijl ze dit niet echt verstonden, dus gebruikte vooral veel gebaren. Als dit niet werkte, vroeg ik iemand om te vertalen voor me. Ik had niet gedacht dat ik met de taalbarrière een band kon opbouwen met de kinderen. Mijn vertrek op Mavambo liet me voelen dat ik wel een band met hen had opgebouwd. Je voelde gewoon dat je iets hebt betekend voor de kinderen. Wat ik aan de kinderen mis, is de liefde die je er van kreeg.
Ik heb zeker geen spijt van mijn buitenlandse stage. Het was een erg leuke ervaring. Zo zijn er veel dingen die me altijd zullen bij blijven: de mensen zijn er super sociaal. Iedereen begroet iedereen. Mensen zeggen vaak al snel: 'Hello, I'm fine.' Dit gebeurt omdat ze het zo gewoon zijn dat hen gevraagd wordt hoe het met hen gaat.
De mensen zijn er niet alleen sociaal, maar vaak ook super zelfzeker. Je voelt gewoon dat mensen zich vaak niet aantrekken van wat anderen denken. Dit heeft op mij toch wel effect gehad. Ik vond het zalig dat mensen dit konden uitstralen en ben er zelf, onbewust denk ik, ook naar gaan gedragen.
Ik vond het geweldig dat ik ondergedompeld werd in de Zimbabwaanse cultuur. Mensen doen alles op het gemak waardoor ze vaak te laat komen op afspraken, maar dit went wel. Dit heeft mij geleerd om je niet teveel aan te trekken en niet te snel druk te maken in de dingen. Het spreekwoord dat ik op mijn stage vaak gebruikt heb, is: 'Roeien met de riemen die je hebt.' Hierdoor ben ik heel erg zelfstandig geworden.
Als afsluiter wil ik graag dit nog meegeven: To travel is better than to arrive.
Als je naar Zimbabwe gaat: Laat me zeker weten hoe het was en doe ze daar de groeten!
Groetjes,
Kay
