Ik ben studente pedagogie met een vooropleiding leraar secundair (wiskunde - geschiedenis). Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar wat er zich buiten België bevindt en wou daarom ook mijn stage in het buitenland doen.
Vanuit de universiteit van Gent, moest mijn stage een groot onderzoekscomponent invullen. Daarom dat mijn onderwerp wat aangepast is en dat ik eerder onderzoek moest doen naar de materialen die leraren gebruiken of niet gebruiken in hun wiskunde les en hoe dit eventueel kon verbeterd worden.
Ik ben begonnen met de context te verkennen door enkele scholen te gaan bezoeken, ik kreeg hiervoor steeds de ondersteuning van lokale medewerkers die mij naar de scholen brachten. Ik was meestal ook niet alleen, ik deed een gelijkaardig onderzoek met iemand uit dezelfde opleiding en er waren nog twee studentes die studeerden aan de Universiteit van Leuven. Dus om het de medewerkers ook makkelijker te maken, gingen wij samen op bezoek naar de scholen. We moesten gelukkig niet allemaal bij dezelfde leerjaren zijn anders zou dit voor de leraren een bijkomende last zijn geweest. We waren ook meestal meteen welkom in de scholen en konden dus de nodige leraren wiskunde observeren en enkele vragen stellen. Als we eens geen vervoer hadden naar de scholen, bleven we samen op ons bureau in de District Teachers Development Center. Zo een dagje scholen bezoeken, nam vaak veel tijd in beslag, want de township scholen bevinden zich niet zo dicht bij het centrum en er zijn scholen op meer dan anderhalf uur rijden.
Voor mijn onderzoek ben ik gaan samenwerken met een township die op zo'n 20 minuten afstand lag.
Op het kantoor deed ik vooral literatuuronderzoek, soms kregen we ook de kans een vergadering bij te wonen. Die vergaderingen gingen vaak over heel verschillende zaken. Zo heb ik eens één bijgewoond over de Annual National Assessments en één over de National Teaching Awards. We hebben ook meegeholpen aan de voorbereidingen van een eerste math summit. Mijn gids voor leraren zal waarschijnlijk als onderdeel van de manual worden opgenomen.
Voor vragen over gelijk wat konden we ook altijd terecht bij onze collega's, iedereen was heel open op de bureau.
Ik heb toen ook in kader van mijn onder een Professional Learning Community opgestart waarin leraren van verschillende of éénzelfde school samenkomen om hun expertise uit te wisselen en een specifiek probleem aan te pakken. Ik had twee meetings gefaciliteerd omtrent breuken, omdat ook het onderwerp vormde van mijn gids. Ik heb hier voornamelijk veel geleerd van de leraren zelf, ook uit de observaties en via de interviews over hoe zij hier lesgeven. Alsook over hoe hun lerarenopleiding in elkaar zit. Ze spreken hier over de verschillende problemen waarmee ze te kampen hebben daardoor, namelijk niet genoeg vakkennis, ze geven dit graag zelf toe. Eén leerkracht gaf al jaren geschiedenis en moest nu plots overschakelen naar wiskunde, dus hij was heel blij dat er zoiets bestond als een PLC waar je van andere leraren kan bijleren. Een ander groot probleem is het te kort aan materialen. Ironisch genoeg heeft elke school wel een math lab, maar daar hebben ze de expertise niet voor om de computer te gebruiken en de lokalen zijn vaak te klein of worden gebruikt als klaslokaal bij gebrek aan meer.
Dat mensen die lesgeven voor een klas van 50 of zelfs uitzonderlijk 90 nog steeds gemotiveerd zijn en leerlingen laten tellen met flesdoppen omdat er niet anders is, geeft mij enorm veel moed als leerkracht en toekomstig pedagoge. Maar hoe laat je de rest van de wereld dit zien?
