U bent hier

Stageland: 
Vietnam
Stagejaar: 
2016

Voordat je het wel en goed beseft is het zover. Je zit op het vliegtuig richting Vietnam met vijf andere medestudenten die je enkel kent van op school. Alle mogelijke vragen spoken door je hoofd: Zouden de mensen gastvrij zijn? Zouden de kleuters enthousiast zijn? Ga ik heimwee hebben? Zou het eten lekker zijn? Waar gaan we logeren? ... Ga zo maar door.

De eerste week brachten we door in de drukke hoofdstad, Hanoi. We werden opgewacht door een taxi aan de luchthaven om ons naar het hotel te brengen. Ik kon mijn ogen niet geloven! Met zes zaten we in een minibus, omsingeld door honderden toetende brommers en auto’s. Onze vuurdoop in het Vietnamese verkeer hadden we reeds gekregen. VVOB had voor ons in het hoofdkantoor een introductie week gepland. Samen overliepen we de verwachtingen van de universiteiten en de kleuterscholen. Ook maakten ze ruimte voor onze inbreng en ideeën. In deze week hebben we ook Hanoi kunnen verkennen en planden we een trip doorheen Ha Long Bay! Eén woord: adembenemend! Zo konden we even op onze plooi komen van de lange reis en het uur verschil. We hadden immers even tijd nodig om alles te laten bezinken en te beseffen dat we voor drie maanden aan de andere kant van de wereld zaten.

Na de introductieweek werden we naar onze vaste plek begeleid. Nu begon het echte werk. Met een lid van VVOB ben ik met m'n medestudenten, Eline Coopman en Evie Gorremans, begeleid per vliegtuig naar Tam Ky. Ook de andere drie studenten die in Quang Ngai verbleven gingen met ons mee. Veel tijd om onze koffer uit te laden en ons te installeren in het gasthuis hadden we niet. We werden meteen verwacht op de universiteit van Quang Nam voor een eerste ontmoeting. We werden met open armen ontvangen door Miss Thuong (hoofd van departement lager onderwijs) en Miss Hien (leerkracht Engels). Deze twee gastvrije dames hebben ons tijdens ons verblijf geholpen. We hebben dan ook een uitzonderlijke band gekregen. Later in die week hadden we een eerste ontmoeting met de kleuterschool en de lagere school. Ook hier werden de verwachtingen op een rij gezet en werden we met open armen ontvangen. Toen was het tijd voor een eerste ontmoeting met de kleuters. 47 Kleuters stormde enthousiast op ons af. In koor zongen ze een lied over een varken om ons te verwelkomen. Ze probeerden mij van alles te vertellen in het Vietnamees.

Om ons te kunnen verplaatsen moesten we natuurlijk vervoer hebben. We kochten een elektrische brommertje om de straten van Tam Ky onveilig te maken. Langs alle kanten hadden we bekijks. Overal waar we kwamen werden selfies met ons genomen. Onze inkopen deden we op de markt en gingen 's avonds eten in de lokale streetfood-restaurantjes. De menukaart was niet altijd even duidelijk en de plaatselijke munt moesten we ook gewoon worden. Ook de kinderen en juffen in de kleuterschool verstonden we niet altijd. Tijdens het observeren in de klas was er geen tolk aanwezig. Het was dan ook niet altijd even duidelijk wat de bedoeling van de activiteit was. Gelukkig konden we communiceren via Google Translate. Onze nieuwe beste vriend voor de komende drie maanden!

Tijdens de Tet-vakantie zijn de scholen gesloten en kregen we de kans om Vietnam te ontdekken. Zoals echte backpackers zijn we tot in Ho Chi Minh geweest. Een heel avontuur en uitzonderlijk mooi. Dit proeft naar meer. Met motors de bergen in, de Mekong delta afvaren en slapen in hostels. Elke dag iets nieuws ontdekken, een hele uitdaging.

Na onze vakantie hadden we volop energie om de komende weken voor de klas te staan. Door regelmatig mee in de klas te helpen waren we in staat om de kleuters beter te leren kennen. Zo konden we ons telkens goed voorbereiden. Ook de leerkrachten waren zeer nieuwsgierig naar onze lessen. Natuurlijk moet je als juf er ook goed voorkomen, daarom lieten we bij de plaatselijke naaister een traditioneel kleed maken.

Met onze tolk en gebarentaal lukte het ons om de kinderen op een andere manier iets bij de brengen. Al snel konden we onze draai vinden maar soms was het ook hectisch want de klassen zijn zeer groot. Je merkt aan verschillende dingen dat de kleuters niet gewoon zijn om zelf te experimenteren. We gingen elke dinsdag voormiddag observeren en gaven les op donderdag en vrijdag voormiddag. Door de taalbarrière lukte dit de ene keer al beter dan een andere keer. Maar we gaven niet op, we wisten dat het ons zou lukken.

De weken vlogen voorbij en afscheid nemen was zeer zwaar. We zullen de kindjes en juffen missen. Als afsluit verbleven we nog één week in Hanoi. We hadden nog een laatste presentatie voor de collega's van VVOB Vietnam en een afsluitend gesprek. Ook genoten we nog van een tweedaagse trektocht doorheen de prachtige rijstvelden van Sa Pa. We hebben er mooie vriendschappen aan overgehouden en deze ervaring zal ik voor de rest van mijn leven niet vergeten.