"Laatstejaarsstudente uit Asse laat vijftig kinderen kennismaken met Vlaams onderwijs", schrijft Yvan De Saedeleer in Het Nieuwsblad van 20 januari 2010.
"ASSE - Laatstejaarsstudente Aurélie Van Londersele uit Asse telt de dagen af voor haar reis naar het Zuid-Amerikaanse Ecuador. Ze gaat er 3,5 maanden haar lerarenopleiding in de praktijk omzetten.
Foto: "Aurélie en haar pop Jip die mee mag voor een stage in een school in de Ecuadoriaanse hoofstad Quito." © Yvan De Saedeleer
Voor de 20-jarige Aurélie gaat volgende week een jeugddroom in vervulling. De jonge Assese vrouw zit in haar laatste jaar lerarenopleiding aan de KHO Sint-Lieven in Aalst en vertrekt straks voor een aantal maanden naar Latijns-Amerika.
'Onderwijzen zit bij ons in de familie en ik had altijd al een grote passie voor werken met kinderen. Ik wist dus al van mijn zevende dat ik voor het onderwijs zou kiezen', zegt ze. 'Ik droomde er ook meteen bij dat ik eerst een buitenlandse stage zou doen. Ik maakte al van kleins af verre reizen met mijn mama. Sinds mijn zestiende werk ik iedere zaterdag om wat te sparen voor mijn grote buitenlandse stage. Van de VLIR kreeg ik een beurs waarmee ik bijna mijn vliegticket kan betalen. De rest past mama gelukkig bij.'
Avondschool
Aurélie gaat voor haar eindstage veertien weken in een lagere school in de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito lesgeven aan kinderen van 5 tot 9 jaar. Ze kreeg de opdracht via de VVOB (Vlaamse Vereniging voor Ontwikkelingssamenwerking en technische Bijstand).
'Ik had geen enkele voorkeur voor een bepaald land, maar ik volgde ooit avondschool Spaans en bij de VVOB vonden ze mijn kennis van het Spaans goed genoeg om het te proberen in Ecuador', aldus Aurélie.
'Het onderwijs in Ecuador komt er onder de huidige socialistische president pas de laatste jaren echt tot ontplooiing', weet ze. 'Hij wil alle kinderen op de schoolbanken krijgen. In de steden zou dat al tamelijk lukken, maar nog niet op het platteland. Ik hoor ook dat de leerkrachten er zo weinig worden betaald dat ze er allemaal een tweede job zoals taxichauffeur moeten bijdoen. Op die manier zijn de leerkrachten allicht niet de meest gemotiveerde.'
Sprong in het duister
'Ik ga werken voor het programma Escuelas Gestoras del Cambio. Het is de bedoeling om in samenwerking met de leerkrachten vernieuwende inzichten in het basisonderwijs te introduceren. Niet dat ik daar wil gaan zeggen hoe ze het moeten doen. Ik word de eerste Vlaamse stagiaire ooit in die school. Als ze me, met de bagage van mijn opleiding, bezig zien met de kinderen en ze maken kennis met onze structuur van werken, dan bewaren ze daar hopelijk wel iets van. Het wordt een sprong in het duister, maar ik kijk er enorm naar uit. Het gaat om een vrij grote pilootschool, al zitten er gemiddeld vijftig kinderen in elke klas. Het eerste wordt het aanleren van klasafspraken. Bij ons is de hand opsteken de normaalste zaak, maar daar bestaat die discipline niet. Mijn stagebegeleidster Anneleen Jolie woont in Quito en zij kent de onderwijssituatie vrij goed. Ik kan er wonen in een studentenhuis.'
Aurélie volgde als voorbereiding al enkele vormingsdagen, vooral rond intercultureel omgaan. 'Wie ook mee mag is mijn pop Jip. Daarmee vertel ik de kinderen 's ochtends eerst een interactief verhaaltje. Jip mag daar blijven als een -hopelijk ook voor de kinderen- mooie herinnering aan mij.'
Aurélie haar belevenissen kun je volgen via http://aureliegoes2ecuador.blogspot.com."
© Yvan De Saedeleer
Het Nieuwsblad, 20 januari 2010
